به گزارش خبرگزاری مهر، نصرت الله تاجیک در یادداشت خود می نویسد: این حوادث در سایه سکوت مجامع بین المللی و سازمانهای حقوق بشری در این سرزمین مجدداً به سمت یک فاجعه انسانی دیگری حرکت می کند.
وی می نویسد: اما ریشه حوادث کنونی غزه نه صرفا از ترور احمد الجعبری و ترور نافرجام اسماعیل هنیه و محمد الزهار از سوی رژیم صهیونیستی، بلکه زمانی کاشته شد که کارخانه اسلحه سازی یرموک در سودان مورد حمله هوایی صهیونیستها قرار گرفت و غرب و سازمانهای بین المللی هیچگونه اعتراض موثری به این اقدام نکردند و با سکوت خود این حرکت صهیونیستها در تعرض به خاک یک کشور اسلامی و مستقل را تایید کردند.
این کارشناس مقیم بریتانیا می نویسد: اقدام صهیونیستها با سفر امیر قطر از مصر به غزه تکمیل شد. سفری که به ظاهر برای عمران و آبادانی این منطقه بود، اما در واقع به دنبال دخالتهای غیر مسئولانه قطر در سوریه ،این سفر برای از بین بردن پشتوانه مقاومت ضد صهیونیستی بود.
در ادامه این یادداشت آمده است : امیر قطر در آن سفر از حماس خواست که از ایران فاصله بگیرد. در واقع این اقدام به منزله روبده شدن هواپیمای مقاومت فلسطین این بار توسط امیر قطر بود. با این تفاسیر هدف رژیم صهیونیستی از شروع دور جدید شخم زنی غزه کاملا در راستای حرکت قطریها است، اما در اینجا این پرسش مطرح است که چرا صهیونیستها در چنین شرایطی دست به این اقدام زدند که به ناچار اکنون منفعلانه به دنبال برقراری آتش بس باشند؟
اولا در صحنه داخلی صهیونیستها برای حاکمیت جناح تندروی خود در انتخابات بهمن ماه سال جاری نیاز به این حرکت دارند تا با ملتهب نشان دادن اوضاع حاکمیت داخلی خود را تثبیت کنند. از جهت خارجی نیز در حالی که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی مدعی است تا بهار یا تابستان آینده برای حل مسئله هسته ای ایران بیشتر فرصت باقی نیست تنها این جناح است که می تواند با تهدید ایران به حمله نظامی به زعم خود توازن منطقه ای را برای توقف فعالیتهای هسته ای ایران و نیز سرنگونی دولت سوریه محقق کند.
در یک تصویر بزرگتر که حاصل تابش معادلات جهانی بر مسائل منطقه ای است غرب و در راس آن آمریکا با کمک کشورهای همپیمانش در منطقه نظیر ترکیه، عربستان و قطر سعی در جدایی مقاومت فلسطین و به ویژه جنبش حماس از ایران دارد تا با فشار بر ایران این کشور هم نتواند از اهرم مقاومت در توازن معادلات منطقه ای خود استفاده کند و هم ضربه ای مهلک به سیاست و استراتژی ایستادگی تهران در مقابل زیاده خواهیهای غرب بزند.
تاجیک در بخش دیگری از یادداشت خود آورده است : موقعیت دشوار جنبش حماس و مخصوصا عناصری که به مقاومت در مقابل تجاوز صهیونیستها به عنوان تنها راه حل نگاه می کنند در پرتو اوضاعی که دوستان آمریکا در منطقه به وجود آورده اند قابل درک است. ولی اشتباه استراتژیک حماس در پیوند زدن سرنوشت فلسطین و مخصوصا استراتژی مقاومت در مقابله با صهیونیستها زمانی خواهد بود که اولاً مسئله فلسطین را به اوضاع داخلی سوریه که فقط باید توسط مردم این کشور و نه دخالت نیروهای خارجی سر و سامان بیابد پیوند زند و بعد دوم نیز کاهش جنبه ایدئولوژیک فلسطین به ابعاد فرقه ای و محروم کردن خود از پتانسیل کل دنیای اسلام است و امید آنکه نیروهای سیاسی و تیزهوش حماس که خوشبختانه کم هم نیستند بتوانند این تله ای را که برای آنها گسترده شده است، خوب تشخیص دهند.
سفیر سابق ایران در اردن که هم اکنون در انگلیس تحت بازداشت به سر می برد، می نویسد: مقاومت و عکس العمل شاخه نظامی جنبش حماس و سایر گروههای مقاومت در این چند روزه که نشان از کسب توانمندیهای تسلیحاتی جدید که دارد، خود بیانگر درستی راهی است که مقاومت فلسطین در رویارویی با صهیونیستها انتخاب کرده اند و این ایران است که از ظرفیتهای سیاسی خود و جنبش عدم تعهد برای تبیین اهداف کنونی غرب و صهیونیستها استفاده بیشتری کند. به عبارت دیگر این حمله صهیونیستها به غزه در واقع اولاً یک حمله پیش دستانه صهیونیستها برای تضعیف مواضع سیاسی ایران در مذاکرات پیش روی ایران و غرب است و ثانیاً کشاندن سیاستمداران غربی در پشت سر خود برای بسیج آنها علیه ایران و ثالثاً از بین بردن زیر ساختها و پتانسیل نظامی و تسلیحاتی جنبش مقاومت که حتی سپر امنیتی گنبد آهنی آنها نیز نتوانست مانع از اصابت دقیق موشکهای جنبش مقاومت فلسطینی شود.
در پایان این مطلب آمده است : عکس العمل خوب و توانمند مقاومت فلسطینی در مقابل راهبرد مشت آهنین صهیونیستها و ساقط نمودن جتهای جنگی صهیونیستی و اسیر کردن خلبانهای آنها نشان از پیروزی آنها و شکست صهیونیستها دارد که به هیچ یک از اهداف خود نرسیده اند. چنانچه این دستاورد منفی را در کنار تحرکات بی حاصل این رژیم در مرزهایش با سوریه و نیز اقدامات تخریبی اش در لبنان و همراه کردن کاخ سفید و شخص اوباما برای مقابله با ایران بگذاریم به شکست سیاستهای این رژیم بیشتر پی خواهیم برد ولی این وظیفه دستگاه دیپلماسی کشور را دو چندان می کند که از این شکستها بهره برداری سیاسی نماید.
نظر شما