زمین و آسمان ناامن از شکار بی رویه/ اسلحه پیرترین شکارچی مازندران غلاف شد

به گزارش خبرنگار مهر، تصمیم برخی از شکارچیان سه روستای میاندرود برای خودداری از شکار حیوانات درحالیست که وحوش هر لحظه در تیررس شکار هستند و هر آن، گونه ای بر اثر شکار غیرمجاز به تاریخ می پیوندند.

در این وضعیت،  برخی از شکارچیان که حدود نیم قرن به شکار و صید غیرمجاز  می پرداختند و اکنون اسحله هایشان را به زمین گذاشتند و تصمیم گرفتند تا از هرگونه شکار و صید خودداری کنند.

با آنکه سالیان سال با شکار و صید خو گرفته بودند اما همچنان قلبشان برای نوای خوش هوبره، گوزن زرد ایرانی، غرش خرس سیاه، پلنگ ایرانی، یوزپلنگ، گربه شنی، شاهین، عقاب شاهی، کبک دری، شاه روباه، درنای سیبری، پلیکان خاکستری و دلفین ها می تپد و امروز شنیدن آوای بسیاری از این گونه ها خاطره شده است.

شکارچیان سابق و دوستداران حاضر و ناظر محیط زیست روستاهای دارابکلا، مرسم و اوسا از توابع شهرستان ساری همپیمان شدند و سوگند یاد کردند تا از هرگونه شکار و صید چه بصورت مجاز و قانونی و چه بصورت غیرمجاز خودداری کنند تا با فرصت دادن به محیط زیست طبیعی، زمینه های زاد و ولد و احیای دوباره حیات وحش را فراهم کنند.

پیرترین شکارچی اسحله اش را به زمین گذاشت

پیرمرد شکارچی که حدود نیم قرن به شکار و صید می پرداخت در گفتگو با خبرنگار مهر درباره دلایل تصمیم شان برای خودداری از شکار وحوش می گوید: با گذشت سالیان سال که به شکار می پرداختم،اکنون متوجه شدم که شکار کار درستی نبود و شنیدن صدای قرقاول و گونه های دیگر در صبحگاهان چقدر لذتبخش است.

مرتضی آهنگر با بیان اینکه همواره صبح زود کارم این بود که به جنگل بروم و با آوای خوش وحوش و قرقاولها روز را شروع کنم، گفت: در گذشته چندان سختگیری روی شکار غیرمجاز نمی شد و دست شکارچیان را برای شکار باز می گذاشتند.

وی با بیان اینکه کوهسرکنده از جمله مناطق مهم شکار و صید بشمار می رود، بیان داشت: اگر محیط زیست اقدام به حفاظت و حراست این منطقه داشته باشد، گامی مهم در حفظ نسل وحوش برداشته می شود.

دیدن برخی گونه های حیات وحش خاطره شده است

این پیرمرد شکارچی با عنوان اینکه، در حال حاضر وضعیت وحوش و شمار آنان کمتر شده است، ادامه داد: دیدن بسیاری از گونه ها مانند گاو وحشی سخت شده است و بسیاری از وحوش نسلشان به خطر افتاده است.

وی با انتقاد از صدور مجوزهای بی رویه شکار یادآور شد: محیط زیست باید به هر شکارچی که مجوز شکار می دهد، پیگیری و کنترل لازم را نیز اعمال کند.

آهنگر ادامه داد: ماموران محیط زیست باید در ماههای پاییز و زمستان، شکارچیان را کنترل و نظارت کنند.

این پیرمرد شکارچی با اشاره به اینکه در طول دوران شکار تاکنون به هیچ محیطبانی درگیر نشده ام عنوان کرد: باید برای حفظ محیط زیست همه گروهها از جمله شکارچیان همکاری لازم داشته باشم.

حسن ملایی شکارچی جوانی از روستای دارابکلا که حدود سه سال است به کار شکار و صید می پرداخت، گفت: برای کاهش روند شکار غیرمجاز باید شمار محیطبانان را افزایش داد و همچنین با تخلفات صورت گرفته برخورد شود.

این شکارچی دیروز و دوستدار حیات وحش امروز با اظهار اینکه در حاضر شمار وحوش کمتر شده است بیان داشت: دیگر قرقاول، جوجه تیغی، مرال و ... را بندرت می توان در جنگل ها دید که ناشی از آنست که نسل وحوش رو به انقراض است.

جعفر آهنگر دیگر شکارچی که تصمیم گرفت دوستدار حیات وحش شود نیز در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه از کودکی تاکنون به شکار و صید می پرداختم، می گوید: اکنون شمار وحوش از بین رفته است و باید از شکار غیرمجاز جلوگیری شود.

وی خواهان بازنگری در صدور مجوز برای شکار شد و گفت: باید بیشتر در زمینه پرندگان آبی مجوز صادر و از صدور مجوز شکار برای گونه های کمیاب خوداری شود.

شکار وحوش زندگی شکارچی را متلاشی می کند

این شکارچی با عنوان اینکه شکار و سربریدن وحوش، زندگی شکارچی را متلاشی می کند گفت: محیط زیست برای پرندگان بومی منطقه نباید پروانه شکار صادر کند.

عارف آهنگر سرگروه دوستداران طبیعت با اشاره به اینکه زیستگاههای طبیعی حیات وحش، محل مناسبی برای شکارچیان است و تعداد محیطبانان نیز به اندازی نیست که بتواند همه این محیط پهناور را کنترل کند، گفت: بکارگیری محیطبانان جدید و ایجاد مکانیزمهایی برای درگیر کردن نظام مند افراد بومی برای حفاظت از محیط زیست و تقویت حمایتهای قانونی از محیط بانان اقدامی است که می تواند به حفظ محیط زیست کمک شایانی کند.

فرهنگسازی مغفول مانده است

وی بیان داشت: فرهنگسازی کاری مهمی است که بشدت مغفول مانده است و ردپایی از فرهنگ سازی سیستماتیم و منظم در زمینه حفظ محیط زیست نخواهیم دید و یا اگر باشد، کمرنگ، گذار و موردی بوده است.

وی عنوان کرد: رفتارهای ما از آموخته ها و محیط فرهنگی نشات می گیرد و وقتی در این باره آموزشهای لازم داده نشده و شکار بعنوان پدیده زشت، غیرانسانی، غیراخلاقی و غیردینی جانیفتاده است، سلاح را به سمت حیوانات نشانه رفتن، امری دور از ذهن نیست.

شکار بی رویه زمین و آسمان را نا امن کرده است

این دوستدار حیات وحش ادامه داد: شکار و صید بی رویه، زمین، آسمان و آبهای ایران را برای حیوانات بسیار ناامن کرده است و بسیاری از گونه ها ماند شیر ایرانی و ببر مازندران بدست شکارچیان بطور کامل از بین رفته است و نسلشان منقرض شده است.

آهنگری ادامه داد: دور از انتظار نیست که چند سال بعد از خرس سیاه، پلنگ ایرانی و شاهین و دلفین و ... تنها عکس ها و فیلمهایی باقی ماند تا نسل های آینده بدانند که اجدادشان چه انسانهای بی مسئولیتی بودند که خود زیستند ولی حیات دیگر موجودات را به باد فنا گرفتند.

وی با اشاره به شمار زیاد تفنگ های شکاری که در دست مردم قرار دارد، گفت: بطور متوسط از هر هزار ایرانی یک نفر تفنگ شکاری دارد و در کشوری که گونه های آن از چند ده و چند صد راس و قلاده تجاوز نمی کند، وجود دهها هزار تفنگ شکاری و به تبع آن میلیون ها گلوله، هرگز نمی تواند وضعیت معقولی باشد.

حیات وحش در تیررس تفنگ شکاری

آهنگی افزود: حیات وحش اندک شمار ایران لحظه به لحظه از 24 ساعت در تیررس تفنگ شکاری است و هر شلیک می تواند آخرین موجود از یک گونه را برای همیشه به تاریخ ببرد همانطور که آخرین ببر مازندران در سال 1338 در جنگل گلستان توسط یک شکارچی محلی کشته شد و اکنون از این حیوان که بدان شیرسرخ می گفتند تنها چند عکس و پوست برجای مانده است و دیگر هیچ.

وی یادآور شد: فروش تفنگ شکاری جدید و صدور مجوز محل سلاح شکاری به هر نحور باید ممنوع شود و دلیلی ندارد در کشوری که حیات وحش آن در معرض خطر است، فروشگاههای برای فروختن سلاح شکاری وجود داشته باشد و افرادی براحتی تفنگ بخرند، مجوز بگیرند و به جان حیوانات بیفیند.

سرگروه دوستداران طبیعت با اشاره به اینکه شکار در اقتصاد ایران جایگاهی ندارد گفت: می توان بطور محدود مجوزهایی صادر کرد و چون محدود هستند براحتی نظارت کرد و معنی ندارد که مثلا یک پزشک، تاجر، مغازه دارد و ... تفنگ شکای داشته باشد و پروانه ای بگیرد و در کوه دشت و جنگل حیوانات را بکشد.

وی با بیان اینکه کشتن حیوانات تفریح نیست، توحش است گفت: یک تکه کاغذ که روی آن پروانه شکار نوشته شده باشد چیزی از زشتی و قباحتش کمک نمی کند.

این عده از شکارچیان مازندرانی با شکستن تفنگهایشان تصمیم گرفتند تا حافظ محیط زیست باشند و زمینه های غنای تنوع زیستی کشور بویژه جنگلهای بکر و بی نظیر روستاهایشان را فراهم کنند.